1973 - 74 Prensa Callau (Lima) - Puno / Peru - Sobre el viaje con el velero Seadart de Tristan Jones.
'At Esmeraldas in Ecuador, 40 days out of Panama with hardly any sleep, I met a young Dutchman, Ernst Kraft, who had been working in Peru and Bolivia for two years and knew the language and the costoms. Ernst agreed to help me to the lake. (Titicaca) From then on, things got easier and I could sleep for a few hours during the day at least.'
Out of THE INCREDIBLE VOYAGE (The longest haul) by Tristan Jones (Click page)
1964
Spreekuur bij Ernst, de dertienjarige vegetarier.
Hij was slechts zeven jaren oud, Ernst K. te Doorwerth, artsenzoon en een van de vijf kinderen van dit echtpaar, toen zijn moeder bemerkte dat hij elke dag opnieuw met lange tanden van de vlees en visgerechten hapte. Al gauw kwam het hoge woord eruit: de kleine Ernst wilde eigenlijk geen voedsel meer gebruiken, waarvoor dieren moesten worden geslacht. Zo klein en jong als hij was: op dit punt konden zijn ouders niet met hem argumenteren... Sindsdien zijn haast zes jaren verstreken en Ernst heeft hoe langer hoe meer positief zijn houding bepaald.Hij is een goboren en overtuigd vegetarier geworden, of zou ik moeten zeggen: een jongen, geboren om niet alleen een dierenvriend te zijn maar vooral ook om het beschermen van dieren ontroerend te propageren. Hij heeft zijn vegetarische leefwijze tweemaal op medisch advies moeten onderbreken, maar sinds drie jaar merkt hij hoegenaamd niets meer van deze andere voedingswijze. En wat veel merkwaardiger is: hij zit elke dag met zeven mensen aan tafel die vlees en vis gebruiken en het heeft geen enkele invloed op zijn leefwijze. Hij is volkomen gelukkig metzijn eier-kaasgerechten, met de meelspijsen en groenteschotels, waarbij hem natuurlijk ook plantaardige jus wordt gegeven. Maar zijn moeder -een bijzonder intelligigente opvoedster- laat haar zoon dan ook volkomen zijn eigen persoonlijkheid op dit gebied.. Zo zelfs, dat Ernst geen leren schoenen hoeft te dragen. Nu al heeft hij vastomlijnde plannen voor zijn toekomst. Hij heeft zelfs een museumkamer ingericht: men ziet er alle mogelije voorwerpen op natuurkundig gebied. Wat mij zeer trof: Ernst heeft ook twee flesjes met zand uit Israel, waar hij zeer trots op is. In het gezin K. Kan veel. Zo was de vorige week een van de meisjes jarig en zij wilde kip hebben als feestschotel. Haar moeder vond deze wens – er zouden twaalf eters zijn- welietswat kostbaar voor zo'n groot gezelschap. Goede raad was duur, maar de oplossing werd knapgevonden. Mevrouw K. Ekte vier kleine tafels: één antieke ronde tafel, keurig gedekt, met alles wat er aan servies nog heel was gebleven erop. Daar dan aten de jarige dochter en haar drie vriendinnen. En zij kregen kip als hoofdgerecht. Verder was er één tafel voor de mannen: dr. K met de zoons, ééntafel voor de jongere kinderen en een tweepersoonstafels voor het personeel: zijnde mevrouw K. En haar trouwe hulp. Het voordeel van deze tweepersoonstafel was, dat de gastvrouw in haarfunctie als 'personeel' tijdens het eten kon opstaan en alvast afruimen. Knap gevonden, vooral ook daar un aan de andere tafels als hoofdgerecht ham gegeten werd. Er was grapefruit vooraf, een heerlijke soep volgde, daarna kwam de hoofdschotel en het dessert bestond uit chocoladevla met room. Door mijn gesprek met deze jonge vergetarier kwam ik tot de gedachte, juist in deze heerlijke groente- en fruittijd enige vegetarische tips te geven. Allereerst dit: mocht u ook zulke jonge vergetariers om u heen hebben, geeft ze vooral als extra voeding veel appels, noten, rauwe groente en kaas zomaar uit het handje, tussen de maaltijden in. En verwerk in al deze gerechten veel honing en amandelsnippers. Ook gedroogde zuidvruchten zijn zeer gezond.En vergeet het glas melk niet. Deze groep eters vervalt namelijk al heel gauw in een te groot gebruik van koolhydraten, domweg om hun natuurlijke honger te stillen. Als jong meisje logeerde ik heel dikwijls bij theosofische vrienden die natuurlijk vegetarisch leefden. Daar an stond een bakje noten, meestal vermengd met rozijnen of krenten. Er werd vooraf altijd rauwe groente of sla gebruikt. Hun vegetarisch gehakt was verrrukkelijk:... (recepten: Vegetarisch gehakt, ovenschotel, havermoutkoekje)
Henriette Holthausen, NRC, Nieuwe Rotterdamse Courant, Zat. 25 july 1964
"... He was only seven years old, Ernst K., Doorwerth, son of a doctors family and the one of the five children of this couple, when his mother noticed that he was every day disgusting eating meat or fish Soon it was clear: the little Ernst did not want to use any more food, for which animals needed to be slaughtered. So small and young as he was, at this point his parents could not argue with him ... Since then, almost six years have passed and ever since Ernst has his determined attitude.... ")
Spreekuur bij Ernst, de dertienjarige vegetarier.
Hij was slechts zeven jaren oud, Ernst K. te Doorwerth, artsenzoon en een van de vijf kinderen van dit echtpaar, toen zijn moeder bemerkte dat hij elke dag opnieuw met lange tanden van de vlees en visgerechten hapte. Al gauw kwam het hoge woord eruit: de kleine Ernst wilde eigenlijk geen voedsel meer gebruiken, waarvoor dieren moesten worden geslacht. Zo klein en jong als hij was: op dit punt konden zijn ouders niet met hem argumenteren... Sindsdien zijn haast zes jaren verstreken en Ernst heeft hoe langer hoe meer positief zijn houding bepaald.Hij is een goboren en overtuigd vegetarier geworden, of zou ik moeten zeggen: een jongen, geboren om niet alleen een dierenvriend te zijn maar vooral ook om het beschermen van dieren ontroerend te propageren. Hij heeft zijn vegetarische leefwijze tweemaal op medisch advies moeten onderbreken, maar sinds drie jaar merkt hij hoegenaamd niets meer van deze andere voedingswijze. En wat veel merkwaardiger is: hij zit elke dag met zeven mensen aan tafel die vlees en vis gebruiken en het heeft geen enkele invloed op zijn leefwijze. Hij is volkomen gelukkig metzijn eier-kaasgerechten, met de meelspijsen en groenteschotels, waarbij hem natuurlijk ook plantaardige jus wordt gegeven. Maar zijn moeder -een bijzonder intelligigente opvoedster- laat haar zoon dan ook volkomen zijn eigen persoonlijkheid op dit gebied.. Zo zelfs, dat Ernst geen leren schoenen hoeft te dragen. Nu al heeft hij vastomlijnde plannen voor zijn toekomst. Hij heeft zelfs een museumkamer ingericht: men ziet er alle mogelije voorwerpen op natuurkundig gebied. Wat mij zeer trof: Ernst heeft ook twee flesjes met zand uit Israel, waar hij zeer trots op is. In het gezin K. Kan veel. Zo was de vorige week een van de meisjes jarig en zij wilde kip hebben als feestschotel. Haar moeder vond deze wens – er zouden twaalf eters zijn- welietswat kostbaar voor zo'n groot gezelschap. Goede raad was duur, maar de oplossing werd knapgevonden. Mevrouw K. Ekte vier kleine tafels: één antieke ronde tafel, keurig gedekt, met alles wat er aan servies nog heel was gebleven erop. Daar dan aten de jarige dochter en haar drie vriendinnen. En zij kregen kip als hoofdgerecht. Verder was er één tafel voor de mannen: dr. K met de zoons, ééntafel voor de jongere kinderen en een tweepersoonstafels voor het personeel: zijnde mevrouw K. En haar trouwe hulp. Het voordeel van deze tweepersoonstafel was, dat de gastvrouw in haarfunctie als 'personeel' tijdens het eten kon opstaan en alvast afruimen. Knap gevonden, vooral ook daar un aan de andere tafels als hoofdgerecht ham gegeten werd. Er was grapefruit vooraf, een heerlijke soep volgde, daarna kwam de hoofdschotel en het dessert bestond uit chocoladevla met room. Door mijn gesprek met deze jonge vergetarier kwam ik tot de gedachte, juist in deze heerlijke groente- en fruittijd enige vegetarische tips te geven. Allereerst dit: mocht u ook zulke jonge vergetariers om u heen hebben, geeft ze vooral als extra voeding veel appels, noten, rauwe groente en kaas zomaar uit het handje, tussen de maaltijden in. En verwerk in al deze gerechten veel honing en amandelsnippers. Ook gedroogde zuidvruchten zijn zeer gezond.En vergeet het glas melk niet. Deze groep eters vervalt namelijk al heel gauw in een te groot gebruik van koolhydraten, domweg om hun natuurlijke honger te stillen. Als jong meisje logeerde ik heel dikwijls bij theosofische vrienden die natuurlijk vegetarisch leefden. Daar an stond een bakje noten, meestal vermengd met rozijnen of krenten. Er werd vooraf altijd rauwe groente of sla gebruikt. Hun vegetarisch gehakt was verrrukkelijk:... (recepten: Vegetarisch gehakt, ovenschotel, havermoutkoekje)
Henriette Holthausen, NRC, Nieuwe Rotterdamse Courant, Zat. 25 july 1964
"... He was only seven years old, Ernst K., Doorwerth, son of a doctors family and the one of the five children of this couple, when his mother noticed that he was every day disgusting eating meat or fish Soon it was clear: the little Ernst did not want to use any more food, for which animals needed to be slaughtered. So small and young as he was, at this point his parents could not argue with him ... Since then, almost six years have passed and ever since Ernst has his determined attitude.... ")
